Ze tekent, schildert, schrijft… en dat alles met een indrukwekkende energie. Optimisme, verbeeld door de klaproos, is de rode draad in haar werk. “Klaprozen zijn zo krachtig dat ze overal kunnen groeien” . Pure magie is het, want ze groeit op plekken waar niets anders gedijt. Broos, breekbaar, op een lang stengeltje, net een vlinder of een kleine vogel, buigend in de wind. Explosies van creativiteit en broosheid in een mechanistische wereld. Hét symbool voor de steeds overwinnende levensdrang ook, niettegenstaande de alledaagse hardheid van de wereld. Dit motief heeft ze deze keer opnieuw ter harte genomen voor haar bijdrage in…..

Vermaarde kunstenaars als Andy Warhol gebruikten bloemen als symbool voor de dood en ook het gedicht “In Flanders’ Fields” van John McCrae verwijst naar de doden op de slachtvelden van de Eerste Wereldoorlog. Niet zo bij Si Bollé: haar poppies vertellen ons hen niet te plukken, maar te kijken naar de schooheid en de felle kleuren van hun bloemblaadjes. Ze geven een boodschap door van liefde die de dood overstijgt en celebreren het leven dat nooit eindigt. In haar ogen is de boodschap van de kunstenaar om de bron van inspiratie nooit te laten opdrogen, creativiteit te laten opborrelen en de fragiliteit van het leven te beschermen. Het leven gaat verder, het stopt nooit. Als de bloemsteel  tevoorschijn komt staat hij rechtop. Na een poosje lijkt het of het gewicht van de knop te zwaar wordt, maar ‘s namiddag recht de steel zich en dat is het teken dat de bloem zich de volgende dag zal openen.  In elk zaaddoosje zitten honderden zaadjes die zich in het rond verspreiden. Als de zaden te diep onder de aarde geraken, kunnen deze daar nog ruim vijftig jaar kiemkrachtig blijven.  Bij regenweer klapt de bloem dicht, vandaar de naam klaproos.

Gelaagdheden. Voor de oude Grieken was de klaproos het symbool van de goden Hypnos, Nyx en Thanatos: slaap, nacht en dood. Zwart en rood. Geen wonder want de papaver leverde het medicijn om slaap op te wekken, indigestie te verlichten en ademhalingsproblemen op te lossen. Om te zwijgen over de poppies in Flanders’ Fields uit 1914-1918, het symbool voor heropstanding en onverwoestbaar leven. Of hoe de menselijke symboliek-ijver de verschijningsvormen van de natuur met de beste bedoelingen kan doodknuffelen. Intens rood, met een zwart hart. Optimistische gelaagdheid in een eigenaardige wereld.